Πριν από αρκετούς μήνες είχα διαβάσει ένα άρθρο στο medium (όταν πρωτοξεκινούσε) που μιλάει για τον «θόρυβο» που προκαλούν τα αντικείμενα γύρω μας, πως επηρεάζουν το μυαλό μου και πως μπορούμε να διορθώσουμε την κατάσταση. Τη στιγμή που διάβαζα αυτό το άρθρο πάνω στο γραφείο μου είχε δεκάδες χαρτιά με λογαριασμούς, σημειώσεις, περιοδικά και εφημερίδες, παραδίπλα είχα μία ντουλάπα γεμάτη με ρούχα, τα συρτάρια στο γραφείο μου γεμάτα με καλώδια, χαρτιά, παλιές συσκευές κινητών και άλλα άχρηστα πράγματα.
Πάντα ένιωθα την ανάγκη να βάλω μία τάξη σε όλα αυτά, αλλά ποτέ δεν έβρισκα τον χρόνο και τον τρόπο για να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Αγόρασα κούτες από τα ΙΚΕΑ για να μπορέσω να μαζέψω εκεί όλα τα πράγματα και να τα ξεχωρίσω ανά κατηγορία (στο τέλος χρησίμευσαν κυρίως για σπιτάκια του γάτου μου), κρεμάστρες για να μπορώ να έχω χώρο για τα ρούχα και φακέλους για να βάλω όλα τα χαρτιά που είχα στο τραπέζι και στα συρτάρια. Δυστυχώς με τον καιρό το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να γεμίσω τις κούτες με πράγματα τα οποία δεν ήξερα τι να κάνω, μία ντουλάπα με άδειες κρεμάστρες και συρτάρια που όσο άδειαζαν άλλο τόσο γέμιζαν.
Τότε ξαναθυμήθηκα το παραπάνω άρθρο και πήρα μία πολύ απλή απόφαση. Να πετάξω όλα τα πράγματα τα οποία δεν ήξερα τι να κάνω εκείνη τη στιγμή. Ήξερα ότι πολλά από τα πράγματα που βρίσκονται στις κούτες μπορεί να μου φαινόντουσαν χρήσιμα κάποια στιγμή στο μέλλον (πληκτρολόγια, ποντίκια, USB, περιοδικά, βραχιολάκια και πολλά άλλα) όμως εκείνη τη στιγμή ήταν άχρηστα και το μόνο που έκαναν ήταν να καταλαμβάνουν χώρο στο δωμάτιό μου.
Εδώ και δύο μήνες το δωμάτιό μου είναι πιο μίνιμαλ από ποτέ. Δεν υπάρχουν βιβλία από τη σχολή μου (την οποία δεν τελείωσα ποτέ) αλλά και εγκυκλοπαίδειες που μου είχαν πάρει οι γονείς μου και δεν τις είχα ακουμπήσει ποτέ στη ζωή μου. Δεν υπάρχουν ρούχα (μεταφέρθηκαν όλα στη ντουλάπα των γονιών μου, σιγά μη τα πετούσα), αφίσες πάνω στους τοίχους (που είχαν ξεχαστεί από το Λύκειο εκεί) ή και κατασκευές που είχα κάνει για το μάθημα Τεχνολογίας στην 3η Λυκείου. Ακόμα και το συρτάρι του γραφείου μου δεν υπάρχει πια για να μην μπαίνω στον πειρασμό ότι άχρηστο έχω να το πετάω εκεί, μέχρι να μου χρειαστεί.
Υπάρχουν μόνο τα άκρως απαραίτητα.
Ο λόγος για τον οποίο το έκανα αυτό είναι γιατί αυτά τα αντικείμενα πέρα από τον χώρο που έπιαναν στο δωμάτιό μου, έπιαναν χώρο και μέσα στον εγκέφαλό μου. Δεν υπήρχε μέρα που να καθόμουν στο γραφείο χωρίς να σκεφτώ τι θα κάνω με τα πράγματα στα συρτάρια, με τα gadgetάκια που δε χρησιμοποιούσα ή τα χαρτιά που είχα πάνω στο γραφείο. Όμως όταν καθόμουν στο γραφείο μου μετά από μία κουραστική μέρα, γεμάτη δουλειά, οι σκέψεις αυτές δεν μπορούσαν να γίνουν πράξεις με αποτέλεσμα ο όγκος των αντικειμένων αλλά και των σκέψεων να συσσωρεύεται όλο και περισσότερο.
Τους τελευταίους δύο μήνες τίποτα από αυτά που πέταξα δε μου έλειψε. Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή μήπως δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Αντιθέτως το γραφείο μου αυτή τη στιγμή είναι ο πιο παραγωγικός χώρος μέσα στο σπίτι μου, στον οποίο πριν από μερικούς μήνες δεν μπορούσα να κάτσω παραπάνω από μισή ώρα χωρίς να χάσω τη συγκέντρωσή μου. Το άδειασμα αυτό μπορώ να πω ότι με κάνει να νιώθω πιο απελευθερωμένος, όσο κι αν ακούγεται παράξενο κάτι τέτοιο.
What’s next?
Από ‘δω και πέρα σκέφτομαι να θέσω κανόνες στο πόσα αντικείμενα θα «επιτρέπονται» στο δωμάτιό μου και στη ντουλάπα μου. Θα μετρήσω ένα-ένα όλα τα αντικείμενα που έχω και θα βάλω ένα όριο 50-70 αντικειμένων που θα μπορώ να έχω στο δωμάτιο και 20-30 ρούχα στη ντουλάπα μου. Έτσι κάθε φορά που θα θέλω να βάλω κάτι καινούριο θα πρέπει να πετάξω κάτι άλλο με αποτέλεσμα μόνο τα αντικείμενα που έχουν πραγματική αξία να παραμένουν. Σίγουρα η δοκιμασία είναι δύσκολη αλλά αξίζει τον κόπο.
Η minimalιστική προσέγγιση αυτή πάντως βρήκε εφαρμογή και στον υπολογιστή μου καθώς από τα 15+ προγράμματα που είχα στην γραμμή έναρξη τώρα έχουν μείνει μόνο τα άκρως απαραίτητα ενώ η επιφάνεια εργασίας δεν έχει ούτε ένα αρχείο. Σύντομα το ίδιο θα κάνω και στα social networks μου κάνοντας ένα ξεκαθάρισμα σε όλους τους λογαριασμούς.
Εσείς τι κάνετε με τα παλιά σας αντικείμενα; Τα κρατάτε στα συρτάρια; Τα βάζετε στην αποθήκη ή τα πετάτε; Πως οργανώνετε τον χώρο σας;