Τα πολιτικά (κομματικά) σχόλια δεν είναι για μένα. Ποτέ δε μου άρεσε να παίρνω θέση για την αριστερά, τη δεξιά ή το κέντρο. Δε θα το κάνω ούτε και τώρα που τα πράγματα απ’ ότι φαίνεται βρίσκονται στο κρισιμότερο σημείο τους (αλήθεια, πόσες φορές θα το πούμε αυτό; ). Προσωπικά, δυστυχώς, δε θα μπορέσω να […]
Όσοι με ξέρετε σίγουρα θα έχετε καταλάβει ότι έχω ένα μικρό κόλλημα με τις γάτες. Όσοι δε με ξέρετε θα το διαπιστώσετε απ’ αυτό το κείμενο.
Μία 16χρονη έγραψε ένα κείμενο απάντηση σε άρθρο της «Times» που μιλάει για τη συμπεριφορά των εφήβων. Η απάντησή της είναι τουλάχιστον αποστομωτική.
Από τη στιγμή που ξεκίνησε το #alsicebucketchallenge απέφυγα να κάνω likes και shares και στο mycampus.gr αλλά και στο προσωπικό μου προφίλ με βιντεάκια όπου ο κόσμος μπουγελώνεται με νερό και πάγο. Ήξερα τον σκοπό που γίνεται όλο αυτό αλλά φοβόμουν ότι θα γίνει σπασμένο τηλέφωνο και ο κόσμος αντί να ευαισθητοποιηθεί για τη νόσο […]
Μπορεί να φαίνεται εύκολη δουλειά το να έχεις κατοικίδιο όμως αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Τα κατοικίδια είναι μία μεγάλη ευθύνη και ακόμα και το να τα χαϊδεύεις θέλει τέχνη και μεράκι.
Στην αρχή ήθελα να γράψω ένα post για την υψοφοβία μου και το πως προσπαθώ να την καταπολεμήσω τα τελευταία χρόνια, αλλά μετά αποφάσισα να γράψω για ένα από τα ομορφότερα μέρη που επισκέφτηκα τους τελευταίους μήνες και τη διαδρομή μέχρι εκεί.
Πριν από αρκετούς μήνες είχα διαβάσει ένα άρθρο στο medium (όταν πρωτοξεκινούσε) που μιλάει για τον «θόρυβο» που προκαλούν τα αντικείμενα γύρω μας, πως επηρεάζουν το μυαλό μου και πως μπορούμε να διορθώσουμε την κατάσταση. Τη στιγμή που διάβαζα αυτό το άρθρο πάνω στο γραφείο μου είχε δεκάδες χαρτιά με λογαριασμούς, σημειώσεις, περιοδικά και εφημερίδες, παραδίπλα […]
Αν υπάρχει ένα πράγμα που μου τη σπάει απίστευτα, αυτό είναι η λαμογιά και δυστυχώς απ’ αυτή στην Ελλάδα έχουμε μπόλικη. Φαντάσου πως αν πας στο google translate να μεταφράσεις τη λέξη λαμόγιο δε θα σου βγάλει μετάφραση, είναι Ελληνική πατέντα. Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή τη δουλειά μου και ένα περιστατικό που πέτυχα σήμερα.
Είμαι 25, σε λίγο 26, χρονών. Ζω σε μία πανέμορφη χώρα. Κάνω μία δουλειά που μου αρέσει πολύ. Ζω σε μία πόλη την οποία θεωρώ την ωραιότερη των Βαλκανίων. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Η ιστορία που θα διαβάσεις παρακάτω είναι από αυτές που θα τις λέω στα εγγόνια μου για να νομίζουν ότι ο παππούς τους είναι ένας ατρόμητος, γενναίος και περιπετειώδης τυπάς. Επειδή όμως μέχρι αυτή τη στιγμή θα περάσουν πολλά χρόνια αποφάσισα να τη γράψω για να μην την ξεχάσω.