Στη ζωή μου έχω μάθει να μην πολυσκέφτομαι τα πράγματα. Όταν έχω κάτι στο μυαλό μου αρέσει να μην το (υπερ)αναλύω και να το κάνω άμεσα πράξη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μπει πολλές φορές στον «κόπο» να αναλύσω ποιο είναι το νόημα της ζωής γενικά ή ποιο είναι το νόημα της δικής μου ζωής ειδικά. Παρακολουθώντας το #projectmeaning, όμως, αποφάσισα να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία να ψάξει αυτό το νόημα. Στην αρχή με συζητήσεις, μετά με διάβασμα και στο τέλος με πείραμα. Μετά από μήνες αναζήτησης όμως το αποτέλεσμα στο οποίο κατέληξα ήταν μέσα από τις πράξεις.
Το νόημα της ζωής (μου), λοιπόν, είναι είναι να τη ζω. Από τη στιγμή που είχα την τύχη να γεννηθώ, που υπάρχω, το μόνο που μένει είναι να ζω.
Τι σημαίνει όμως να «ζεις»;
Να ζεις σημαίνει να αισθάνεσαι, αγάπη, πόνο, χαρά, λύπη, συμπόνια, ενθουσιασμό. Να αξιοποιείς το σώμα σου όπως μπορείς, να χορεύεις, να τρέχεις, να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα, να ακούς τα κύματα που χτυπάνε στα βράχια. Να μαθαίνεις τον εαυτό σου, τους γύρω σου, τον κόσμο, τη φύση, την ίδια τη ζωή.
Σημαντική προϋπόθεση όμως είναι να μην τα κάνεις όλα αυτά αυτοματοποιημένα, σα να είσαι ρομπότ. Να τα ΖΕΙΣ με όλο σου το είναι. Να αφιερώνεις όλο τον εαυτό σου σε αυτά τα μικρά ή μεγάλα πράγματα και τότε σίγουρα η ζωή σου θα έχει νόημα γιατί θα έχεις όλα αυτά για να ζεις.